İnternette sürekli dolanan bir espri vardır; ünlü bir kişinin daha önce yaptıkları/söyledikleriyle şimdiki faaliyetleri bir tutmayınca “Aslında o kişi şu yılda kaçırıldı, yerine dış güçler tarafından başkası getirildi” diye. Ferzan Özpetek için de ‘Mine Vaganti’ (2010) filminden sonra aynı espriyi yapmak mümkün. Özellikle ‘Allacciate Le Cinture’ filmi yönetmenin stajyer asistanı tarafından yazılıp/yönetilmiş gibi bir havaya sahip. Üstelik film nedense içerikle, biçimle, ortaya çıkan yapıtın hiçbir özelliğiyle bağdaşmayacak bir isme sahip; ‘Kemerlerinizi Bağlayın’.Belki İtalya’da bir esprisi olabilir ve yönetmen bu tarz kişisel mesaj taşıyan bir isim seçmiş olabilir ancak filmin ilk on dakikası dışında hızla alakası olmaması, hatta izleyicinin Continue reading
Category Archives: İtalyan Sineması
Il Capitale Umano (2013): Orta Sınıf İtalyan Filmi
Geçen yıl Oscar yarışında ipi göğüsleyen, senenin en iyi filmlerinden ‘La Grande Bellezza’dan sonra bu yıl İtalya ‘Il Capitale Umano’ filmiyle yabancı dilde en iyi film kategorisinde Oscar ödüllerine başvurdu. Paolo Vrzi’nin yönetmenliğinde İtalya’nın yaşadığı ekonomik sıkıntıların halkın farklı kesimlerinde oluşturduğu etkilere değinen film, sahip olduğu karakterler ile üst-orta-alt sınıftan insanların hayatlarına odaklanıyor ve bir trafik kazasının sonucunda insan değerini ölçmeye çalışıyor. ‘La Grande Bellezza’ filmi belirgin bir konuya sahip olmadan pek çok farklı metne sahip Continue reading
Prendimi L’Anima (2002): Sabina Spielrein’in Hikayesi
Sigmund Freud’un çalışmalarından şekillenen psikanaliz kavramı, hastanın zihinsel aktivitelerinin açıklanmasında bilinç dışı etkenleri inceleyen ve sayısız tedavi yöntemi içeren önemli bir kuram ve bu kuramın geliştiricileri başta Freud olmak üzere Carl Gustav Jung ve Sabina Spielrein’in hayat hikayeleri de dikkate değer. Psikoanaliz deyince akla gelen üç ismin; Freud, Jung ve Spielrein’in ortak hikayesini yakın zamanda David Cronenberg’in “A Dangerous Method” filminde izlemiştik. İtalyan yönetmen Roberto Faenza ise 2002 yapımı bu filmde daha çok Jung ile Spielrein arasındaki tutkulu hikayeye ve Spielrein’in psikanalizin ortaya çıkış sürecindeki pozisyonuna değiniyor, Freud ise Continue reading
Anni Felici (2013): Otobiyografik Bir Keşif Yolculuğu
İtalyan sinemasını takip edenlerin “My Brother is an Only Child” filminden tanıdığı yönetmen Daniele Luchetti’nin otobiyografik olarak nitelendirebileceğimiz son filmi “Anni Felici” bu sene 33. Uluslararası İstanbul Film Festivali yarışma filmlerinden. 70’li yıllarda yönetmen Luchetti’nin çocukluk döneminde geçtiğini tahmin ettiğimiz film, yönetmenin ailesinde yaşanan fırtınalı yıllara odaklanıyor. Babası Guido çağ dışı kalıpların dışına çıkmak isteyen bir sanatçıdır ve ürettiği son eserle birlikte eline Milan’da canlı performans sergileme fırsatı geçmiştir. Annesi Serena ise ilk başlarda tipik kıskanç, çocukları için yaşayan, kocasının başarıları karşısında sönük kalmış bir tiptir ve kendini ifade edemeyen bu hali ortaya mutsuz bir çift portresi çıkarmaktadır. Continue reading
La Grande Bellezza (2013): Kadim Roma’da Güzelliğin İzinde
Cannes Film Festivali’nde beklediği etkiyi verememiş olsa da, Altın Küre galibiyeti ve Oscar adaylığıyla dünya çapında ilgi uyandıran Paolo Sorrentino’nun filmi, ilk kitabının ardından muhteşem güzelliği arama yolculuğuna çıkan ve bu uğurda kırk sene boyunca kitap yazmayıp popüler bir gazetenin “in/out” köşesinde yazan Jep Gambardella’nın hikayesini anlatıyor.
La Grande Bellezza’nın başkarakteri, tek şeritli bir istikamette değil de, pek çok yan yola sahip kavşaklarıyla, u dönüşleriyle, girift ve çok şeritli bir ana yolda ilerlemektedir. Bu yüzden parça parça analiz edilmesi zor, ancak genel çerçevede vermek istediği mesajları sade ve anlaşılır bir dille Continue reading
All The Invisible Children (2005): Bütün Yetişkinler Önce Çocuktular!
7 farklı ülkeden 8 yönetmenin, çocuklukları ellerinden alınan çocukları anlatan 7 kısa filminden oluşan All The Invisible Children, prömiyerini 2005’te Venedik Film Festivali’nde yaptı. Ülkemizde Görünmez Çocuklar ismiyle 26. Uluslararası İstanbul Film Festivali’nde gösterilen film UNICEF, World Food Programme gibi kuruluşlar tarafından desteklendi. Ayrıca Emir Kusturica, Katia Lund, Ridley Scott gibi isimlerin de aralarında olduğu yönetmenler, ortalama 16 dakika süren filmlerinden hiçbir kazanç elde etmediler. Göz ardı edilen çocukların her zaman her yerde olduğunu, olumsuz koşullarda yaşamak zorunda bırakılanların sadece o hep sözü edilen Afrika’daki aç çocuklar olmadığını gösteren, en gelişmiş Continue reading
SİNEMA KAFASI 