Neredeyse her senaryoda hikayeyi takip etmenizi sağlayan ana karakter ve hikayenin ilerlemesini engellemeye çalışan anti-karakter vardır ki genellikle ana karakter iyi niteliklerle donanmışken, anti-karakter kötülüğü temsil eder. Klasik filmlerin senaryo kalıbı bu zıtlıkla şekillenmekteyken, bazı filmler ana karakteri ve anti-karakteri tek bir bünyede toplar ve metinde verilen mücadeleyi iki kişinin arasındaki mücadeleden çok bir insanın kendiyle olan mücadelesine dönüştürür. En iyi örneğini Fight Club filminde gördüğümüz bu tarz filmler, psikolojiyi ne kadar iyi analiz etmişse o kadar başarılı olur ve seyirci ruhsal kimliğinde hem ana karakteri hem anti-karakteri taşıyan bireyle daha kolay empati kurabilir. Destin Cretton’un hem senaryosunu yazdığı, hem de yönettiği Short Term 12 filmi, Grace adlı baş karakterin mutlu bir gelecek inşa etmesinin yolunun, geçmişindeki sorunları çözmesinden geçtiğini fark edip sorunlarıyla yüzleşmesini konu alan, 2013 yılının en iyi yazılmış filmlerinden.

Grace’in geçmişindeki sorunun ne olduğunu direkt yazarsam filmdeki pek çok gizemi açık etmiş olurum, o yüzden bu filmle ilgili ne kadar az bilgi verirsem o kadar iyi. Çünkü film, hakkında hiçbir fikrin yokken izlediğinde tadından yenmeyecek o esrarengiz filmlerden. Bu sene !f 2014 kapsamında izleme şansına erişeceğimiz film, hem hüznü hem de mutluluğu aynı dozda verebilen, yaratıcı girişimleriyle ayrıntı seven sinemaseverler için eğlenceli bir parkur. Short Term 12 adında bir yetimhanede geçen film, oturduğunuz yere sizi çivileyecek bir açılış sahnesinin ardından bütün algılarınızı açmanızı sağlıyor. Yavaş bir tempoyla yetimhanedeki öğretmenleri (Grace bu öğretmenlerden biri), öğrencileri ve öğrencilerin hayatlarına dokunan diğer insanları tanımaya başlıyoruz. Yaş sınırına geldiği için yetimhaneden gitmesi gereken Marcus, yuvaya yeni katılan Jayden, oyuncaklarını kardeşleri zanneden ve sinir krizleri geçiren Sammy ve diğer çocukların hikayelerine kısa kısa yer veren film, çocukların hayatlarını etkileyecek sorunlar baş gösterdiğinde yönünü değiştiriyor ve geleceği temsil eden çocukların daha iyi bir hayat sürmeleri için geçmişi temsil eden öğretmenlerin sorunlarını çözmeleri gerektiğinden bahsederek, aynı zamanda bir çift olan Grace ve Mason’un ilişkisine odaklanmayı tercih ediyor. Film pek çok yan hikayeden oluşan senaryosuna rağmen Grace ile yuvaya yeni katılan sorunlu Jayden arasında geçiyor ve birbirlerinin geçmişi-geleceği olan ikilinin sorunlar karşısındaki davranışlarını inceliyor. Psikolojinin temel taşları üzerinden sıçrayarak, boğulmadan hikayesini anlatıyor yönetmen Destin Cretton. Özellikle filmde ender rastlanan ve izleyenlerin hoşuna gidecek kısım ise, hassas bir konuyu -deyim yerindeyse bağırıp çağırmadan- sakin bir üslupla anlatıp, ne abartı, ne yapmacıklık sergilemeyen tavrı. Short Term 12’yi özel kılan, saatler sürse, dizi haline gelip her hafta izlense sıkılmayacağımız kıvama getiren de bu.

Filmde pek çok ‘Favorim’ diyeceğiniz ve hatta izlerken filmi durdurmak isteyip etkisinden kurtulmak için zaman kazanmak isteyeceğiniz sahneler bulunmakta. Örneğin Marcus’un annesine yazdığı rap şarkısı bir dakika gibi kısa bir süre içerisinde karmaşık bir karakterin iç dünyasını çok başarılı bir şekilde anlatıyor ve hiç beklemediğiniz bir anda Marcus karakteriyle aranızda bağ oluşuveriyor. İkinci bir örnek ise ünlü Ahtapot hikayesi. Hayranlık duyulacak bir yalınlıkla, çocuklukta ikili ilişkilerin özetini anlatıyor hikaye; dinlerken insanın tüylerinin diken diken olmaması imkansız. Seyirciyi filmin içerisinde bu tip etkileyiciliğe sahip hikayelerle yönlendiren Destin Cretton’un yönetmen kimliğine baktığımızda da olumlu noktalar görmek mümkün. Hikayenin sadeliğine önem veren yönetmenin başlarda yetimhaneyi dış dünyadan yalıtılmış bir sığınak olarak gösterip dış dünyanın kötülüklerinden korkan karakterler çizmesi, daha sonradan da dış dünyayı sorunların çözülmesiyle birlikte oyun oynanabilecek ve korkulmaması gereken bir yer olduğunu göstermesi senaryoyu destekleyen bir nitelik oluşturmuş.

2008 yılında aynı isimle çektiği kısa filminin üzerine uzun versiyonuyla pek çok bağımsız film festivalinde ödül alan Destin Cretton’a Short Term 12’de en büyük desteği kuşkusuz Brie Larson vermekte. 89 doğumlu Larson’u bu sezon Don Jon ve The Spectacular Now filmlerinde de izlemiştik ancak bu filmdeki performansı çok başka. Bağımsız sinema seyircilerinin bu filmden sonra Brie Larson ismini bir kenara not edeceklerine eminim.

*William Shakespeare