Adaleti simgeleyen en bilindik figür, Yunan mitolojisindeki adalet tanrıçası Themis’tir. Bir elinde uzun kılıcı, diğer elinde şaşmaz terazisiyle dengeli ve sert bir imaj çizen Themis heykelinin bir diğer özelliği de gözlerinin bağlı olmasıdır. Themis’in göz bağı onun tarafsızlığını simgeler, gözleri bağlıdır çünkü davalı-davacı ikilisinden herhangi birini görüp taraf olmaması gerekmektedir. Peki bir elinde adaletin cezalandırıcı keskin kılıcını, diğer taraftan adaletin dengesini gösteren terazisini tutan bir figürün gerçekten o göz bağına ihtiyaç var mı? Daha çok oyunculuğuyla tanıdığımız, aynı zamanda yönetmen ve senarist olarak parlak bir kariyere sahip Fransız Albert Dupontel, bu dinamik kara komedi filminde adaletin gözündeki bağı çözüyor ve tartışmayı başlatıyor.  33.Uluslararası Film Festivali Antidepresan Filmler kategorisinde izleme şansı bulabileceğiniz ‘9 Mois Ferme’ Albert Dupontel’in yaratıcı komedi yeteneğini gözler önüne seriyor.

Filmdeki adalet tanrıçamız, yani Themis karakteri Ariane Felder (Sandrine Kiberlain), işine aşık, terfi hayalleri kuran başarılı bir avukattır ve yılbaşı günü akşam saatlerine kadar çalışan bir işkoliktir. İş arkadaşlarının yoğun ısrarı sonucu çalışmaya ara verip yılbaşı partisine katılan ve eğlencenin dozunu kaçıran Ariane, geriye dönüşü olmayan bir hata yapmıştır. Vücudu, bilinci, tüm benliğiyle hatırlamamayı tercih edip inkar etse de Ariane Falder yılbaşı partisinden beş ay sonra kötü haberi alır; hamiledir! Soruşturma yeteneklerini kullanarak babanın kim olduğunu ve nasıl bu olayı hatırlamadığını araştıran Ariane Falder için ikinci sürpriz ilkinden çok daha kötüdür; baba ülkede efsanelere konu olmuş, vahşiliğiyle ün salmış aranan bir suçludur! Ariane’nin bu en zor davasında taraflardan biri kendisidir ve soruşturmanın devamında nasıl kararlar vereceğini kendisi dahi bilmemektedir.

Filmin konusuna baktığınızda dahi eğlenceli bir filmle karşı karşıya kalacağınızı anlıyorsunuz. Nitekim Albert Dupontel başroldeki Sandrine Kiberlain’in sempatik ve içten performansıyla birlikte hareketli, fantastik ve hatta çizgi roman havasında bir filme imza atmış. Özellikle ilk yarım saatlik temposu bir hayli yüksek olan film ilgi çekici anlatım metodu ve deyim yerindeyse atlayıp zıplayan, hiç yerinde duramayan kamera çekimleriyle kısa sürede ilgiyi topluyor ve daha sonra yavaşlayarak hikayesini olgunlaştırma yoluna gidiyor. Önce Ariane’yi, daha sonra da müstakbel baba ve aynı zamanda azılı suçlu Bob Nolan’ı (Albert Dupontel) tanıyoruz. Filmin üçüncü ve asıl kısmı ise adaletin simgesi Ariane’nin göz bağı çözüldükten sonra vereceği kararlara odaklanıyoruz. Tarafsızlığı simgeleyen göz bağının işlevinin aynı zamanda ‘görememek’ olduğunu mizahi bir dille anlattığı için bile övgüyü hak ediyor Albert Dupontel.

Albert Dupontel’i daha önce “Le Bruit des Glaçons ” filminde izleme fırsatım olmuştu ve Jean Dujardin’le komik bir ikili performans göstermişlerdi. Bu türe olan yatkınlığını senaryo ve yönetmedeki yeteneğiyle de birleştirdiğinde gayet eğlenceli bir film ortaya çıkaran Dupontel’e bu filmde Gaspar Noe, Terry Gilliam ve Jean Dujardin gibi ünlü isimler destek olmuşlar ve projeye ayrı birer renk katmışlar, özellikle Jean Dujardin’e dikkat etmenizi öneririm.