Wong Kar Wai her ne kadar pop-art kültürün özünü iyi kullanan bir yönetmen olsa da, düşüncelerini genel seyircinin beğeni anlayışına zorlamayı sevmez ve filmlerini hep kendine özgü, ‘kişisel’ bir bakış açısıyla anlatır. Godard’ın sanat yönetmenliği anlayışına yakın çizgilere sahiptir ve onun filmlerinden bahsederken akla gelecek ilk öğe kullandığı ‘sihirli makas’, ikinci öğe ise görüntülere eşlik eden büyülü müziklerdir. Hikayelerin başlangıç ve son noktalarından çok hikayeyi yaşayan karakterlerin ‘anlık’ derinliklerine inen usta yönetmen, ince bir işçilikle dizayn ettiği kurgusunu hep hikayeyi dışarıdan izleyen biri varmış gibi ‘özel’ bir gözün üzerinden şekillendirir. Continue reading →