Röportaj: Fırat Çakkalkurt

İlk izlediğiniz filmi hatırlıyor musunuz?

Bir kasabada doğup büyüdüm. İlk izlediğim film galiba bir çizgi filmdi. Mahallemizde her evde televizyon yoktu o zaman. Bizim de yoktu. Lisede hademe olarak çalışan Ahmet Amca’ların televizyonu vardı bir tek. Önüne hafif renkli göstersin diye yeşil bir cam konan siyah beyaz bir televizyon. Saat iki gibi açılan televizyonun karşısına geçip orada mahallenin tüm çocukları çizgi film izlerdik. Galiba, sonraları mahallenin ilk renkli televizyonunu biz aldık. Bir gün okuldan eve gelince odadaki yeni televizyonumuzu gördüm. Cüneyt Arkın’ın bir filmi oynuyordu televizyonda. Şimdi adını hatırlamam güç. Zaten o renkli televizyonunun kendisiyle karşılaşma anı başlı başına bir filmdi.

Çocukluğunuzun sinemaları nasıldı? Sıklıkla sinemaya gider miydiniz? Bugünkü sinema salonlarıyla karşılaştırdığınızda arada ne gibi farklar gözlemliyorsunuz?

Kasabamda (Ergani) iki sinema vardı çocukken. Büyüklerimiz bir sinemadan daha söz ederlerdi ama onu hiç görmedim. İlk gençliğimde o sinemalar daha çok karate filmleriyle erotik filmler gösteriyordu. Daracık, herkesin herkesi tanıdığı bir yer. Galiba, biraz da utandığım için pek gitmezdim o sinemalara. Kapısında, kendileri de gösterdikleri filmlerden tat almayan adamlar olurdu bu sinemaların. Doksanlı yılların sonunda ise, Diyarbakır’daki sinema salonlarına dadanmaya başladım. Orada çok güzel filmler izlediğimi hatırlıyorum. Ama çoğu ıssızdı bu sinemalar. Üç beş kişi o dönemin pek iş yapmayan filmlerini izliyorduk. Sonra hepsi kapandı o sinemaların. Bugünse, neden bilmiyorum fazla ihtişamlı geliyor sinemalar bana ve o eski tadı alamıyorum… Kemal Varol röportajı