Röportaj: Kürşat Saygılı, Fırat Çakkalkurt
Deşifre: Teksin Begeç, Besna Ağın

İlk izlediğiniz filmi hatırlıyor musunuz?

İlkokuldayken yazlık sinemalar vardı. Şimdi çok iyi aklımda kalan, beni etkileyen filmler var; Spartaküs, Ben-Hur gibi ilkokulda izlediğim filmler. Ben çok küçükken onlara gidip büyülenirdim. O büyük prodüksiyonlar, yani bu Holywood’un yaptığı tarih filmleri beni çok etkilemişti. Onları çok iyi hatırlıyorum; aklımda baya yer etti o filmler. Kalamış’ta, sahil sinemasında siyah-beyaz filmleri, özellikle İtalyan filmlerini izlediğimi hatırlıyorum. Sinematek’i hatırlıyorum mesela, okuldan hocalarla giderdik.Bisiklet Hırsızları filmini izlediğimi çok net hatırlıyorum.

Çocukluğunuzun sinemaları nasıldı? Günümüzün sinema salonlarıyla karşılaştırdığınız zaman arada ne gibi farklar var?

Çocukluğumda yazlık sinema meselesi çok popüler bir şeydi. Neredeyse iki akşamda bir sinemaya gidilirdi. Televizyon olmadığı için herhalde. Kapıdan çağrılırdı insanlar, bahçede buluşulurdu. Kalamış’ın eski halini hatırlıyorum; biraz sokakta geçiyordu zaten hayat. Sokakta dediğim, bahçede. Çocuklar hep bahçelerdeydi; hiç öyle evde ayrı ayrı falan değillerdi. O yüzden sinemaya gidiş de öyleydi. Biri sesleniyordu: “Film değişmiş.” Diğeri cevap veriyordu: “Bu akşam gidiyoruz değil mi sinemaya?” Film de haftada iki kere mi ne değişiyordu, öyle bir şey. O film de mutlaka izleniyordu. Çok sık sinemaya gidiyorduk. Arkadaşlıklar, komşuluklar sinemada gelişiyordu. Hep birlikte bir sinema macerası yaşanıyordu. Birçok önemli olayın sinemada öğrenildiğini ve yayıldığını hatırlıyorum; mesela aya ayak basılması. Bu aslında film izlerken bir anda spontan gelişen bir olay. Önemli bir olay olduğu zaman bir yandan film izlerken bir yandan küçük radyolarla falan insanlar ajansı takip ediyorlardı. Mesela bu anları hiç unutmam. Sonra sinemalarda konserler olurdu; popüler sanatçılar gelirdi, yurtdışından sanatçılar gelirdi. Sinema kültürü mahallenin bir parçası gibiydi. Hatta bizim ilkokul törenleri bile açık hava sinemalarında olurdu. Benim okuduğum ilkokulun mezuniyet töreni açık hava sinemasında yapılmıştı ve sahneye çıkmıştık hepimiz sırayla. Yani o film seyrettiğimiz yer mahallenin kamusal alanı gibiydi. Şimdi böyle sinemalar var mı bilmiyorum ama o zamanlar sinema, mahalle ile iç içeydi. Herkesin bir mahalle sineması vardı. Sinemaya uzaktan gelenler de oluyordu tabii ama yazlık sinema öyle bir şey değildi. İnsanlar yakın mesafelerden geliyorlardı… Korhan Gümüş röportajı